Stanisław Małachowski herbu Nałęcz ur. 24.VIII.1736 - zm.29.XII.1809
Uchwalenie Konstytucji Trzeciego Maja 1791 r. - rycina Jana Piotra Norblina XIV/XV w. Wielmoża wielkopolski, wojewoda poznański. Przewodził jednej z dwóch chorągwi skupiających Nałęczów, przywiedzionych na pole bitwy grunwaldzkiej 1410. Współklejnotnik wojewody, Jan Nałęcz, był jednym z siedmiu najsławniejszych rycerzy Królestwa, kroczących na czele armii polskiej, obok sławnego Zawiszy Czarnego. Uczestniczył w wystawianiu aktów Unii Horodelskiej 1413, na mocy których wprowadzono nowy podział administracyjny Wielkiego Księstwa Litewskiego na województwa oraz ustanowiono urzędy wojewodów i kasztelanów. Jako jeden z najbardziej wpływowych dygnitarzy Królestwa Polskiego stał się ojcem chrzestnym nowej heraldyki litewskiej, adoptując do znaku herbowego Nałęczów litewskiego bojara Koczana.
(ok. 1335 – 1401) Arcybiskup gnieźnieński, prymas polski w latach 1394 –1401. Kanclerz księcia Siemowita III mazowieckiego, kapelan króla Ludwika Węgierskiego; w roku 1384 został biskupem poznańskim, a w 1388 jako legat papieski zajmował się organizacją biskupstwa wileńskiego, w 1400 zwołał synod prowincjonalny w Łęczycy.
(1559 – 1624) Arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski w latach 1616 – 1624. Sekretarz króla Stefana Batorego, a od 1587 Zygmunta III; w 1594 został kanonikiem krakowskim i poznańskim, od 1600 biskup chełmiński, 1610 biskup kujawski. Uczestniczył w życiu publicznym, od 1609 kanclerz wielki koronny, dbał o rozwój życia religijnego i szkolnictwa.
(? - 1783) Hetman polny litewski od 1775 (w 1780 złożył dobrowolnie ten urząd), wojewoda smoleński od 1771, wojewoda połocki od 1781, marszałek księstwa litewskiego na sejmie elekcyjnym 1764 i pisarz polny litewski. Rycerz orderu św. Stanisława, jako znakomity mówca był wybierany posłem koła rycerskiego prawie na każdy sejm. Działacz reformatorskiego stronnictwa Czartoryskich. Kiedy nieznany jeszcze wówczas kapitan artylerii Tadeusz Kościuszko poprosił o rękę jego córki Ludwiki, nie dopuścił do tego małżeństwa uznając, iż drobny szlachcic był zbyt niskiego stanu dla magnackiej córki: "... synogarlice nie dla wróbla, a córki magnackie nie dla drobnych szlachetków...".
(1741 – 1823) Arcybiskup gnieźnieński (władze zaborcze zakazały używania tytułu prymasowskiego) w latach 1806 –1818. W 1776 został kanonikiem poznańskim, od 1794 biskup poznański; za jego rządów wyodrębniono diecezję warszawską. Usiłował przedłużyć państwowość polską poprzez organizację kościelną, nawoływał do zachowania wierności zasadom wiary katolickiej w duchu polskiego patriotyzmu.
(1743 – 1825) Arcybiskup gnieźnieński w latach ok. 1821 – 1825. W 1763 został kanonikiem poznańskim, a w 1767 krakowskim, 1806 biskup poznański. Brał czynny udział w życiu politycznym kraju, był gorącym zwolennikiem Konstytucji 3 maja, uczestniczył w jej zatwierdzeniu. Został pierwszym metropolitą gnieźnieńskim i poznańskim po złączeniu w 1821 obu tych diecezji unią personalną.
1888 - 1944 Generał brygady, ziemianin, pisarz i historyk. Oficer II Brygady Legionów, adiutant Rady Regencyjnej. Uczestnik I i II wojny światowej, brał udział w wojnie z bolszewikami i bitwie warszawskiej 1920, walczył w III powstaniu śląskim 1921, gdzie był szefem sztabu, dowódca pułku ułanów w obronie Warszawy 1939. Po klęsce wrześniowej do 1942 na emigracji, następnie w konspiracji (pseudonim "Odra") - inspektor Komendy Głównej i dowódca Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej. Za zasługi wojenne odznaczony srebrnym i złotym orderem "Virtuti Militari". Zamordowany w katowni gestapo w Krakowie.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1877 - 1938
1863 - 1942 Artysta malarz, konstruktor-amator lotniczy, prekursor szybownictwa polskiego. W 1896 na szybowcu "Lotnia" własnej konstrukcji dokonał pierwszego na świecie wzlotu ślizgowego z płaskiego terenu. Badał i obserwował lot ptaków i owadów, budował modele latające, w 1905 zbudował model śmigłowca, w latach 1910-12 prowadził próby z jednopłatowcem o zmiennym kącie nachylenia skrzydeł, który nazwał "Łątka", co było wówczas pionierskim rozwiązaniem. Publikował liczne artykuły popularyzujące awiację. Ustanowiony w 1956 przez Aeroklub PRL medal jego imienia jest przyznawany za wybitne osiągnięcia w szybownictwie.
1891 - 1929 Pilot wojskowy, major. Początkowo w lotnictwie rosyjskim, od 1918 w polskim. W latach 1919-20 był pilotem frontowym, walczył w obronie Lwowa, 1921-23 instruktor i dowódca eskadry w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. Inicjator pierwszego przelotu z Europy do Ameryki na trasie Paryż - Nowy Jork. Podjęta w 1928, wraz z nawigatorem majorem Kazimierzem Kubalą, próba pokonania Atlantyku zakończyła się wodowaniem. W następnym roku ta sama załoga wystartowała samolotem Amiot 123 "Marszałek Piłsudski". Po przeleceniu ponad 2000 km awaria silnika udaremniła dalszy lot. Przymusowe lądowanie na wysepce Graciosa w archipelagu wysp Azorskich miało tragiczny finał - pilot zginął a nawigator został ranny.
Miejsce pochówku Ludwika Idzikowskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. 1869 - 1953 Prezydent Rzeczypospolitej w latach 1922 - 1926. Syn uczestnika powstania styczniowego Feliksa Wojciechowskiego, herbu Nałęcz. W wyniku przewrotu majowego zrzekł się urzędu prezydenta i wycofał z życia politycznego. Następnie, do 1939 r., profesor SGGW i dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego. Był współzałożycielem Polskiej Partii Socjalistycznej i współtwórcą polskiej spółdzielczości. |