SITNICKI, także Sietnicki i Setnicki, herbu Nałęcz i Tarnawa; w I połowie XVI wieku pisani czasem Sitański lub Sitaniecki.
Sitno, na pograniczu chełmsko-bełskim, obecnie pow. zamojski, woj. lubelskie, po raz pierwszy wzmiankowane w roku 1402; w latach 1420-1583/84 we władaniu Nałęczów, w XVII w. należało do Fredrów (h. Bończa), od roku 1677 do Malczewskich (h. Tarnawa).
Sitniccy są młodszą linią Nowodworskich herbu Nałęcz, których protoplastą był Jan z Nowego Dworu (Aula Nova, Nova Curia), comes palatinus - wojewoda czerski 1294.
Założycielem linii Nałęczów z Sitna był Woszon (Albertus czyli Wojciech-->Woś, Wosz, Woszon) z Sitna i Sitańca, 1420, 1425, 1430, syn następcy wojewody Jana, Dobrogosta z Okunina (1386) i Nowego Dworu (1421), kasztelana warszawskiego; sędzia ziemski chełmski, w radzie królewskiej Władysława Jagiełły na zjeździe szlachty (colloqium generale) w Hrubieszowie 1430. Wosz z Sitańca był świadkiem w procesie o naganę szlachectwa swojego bratanka Stanisława z Okunina herbu Nałęcz w roku 1425 na colloqium generale w Lublinie (zapiski sądowe lubelskie z XV w., Piekosiński).
Syn sędziego chełmskiego, Piotr z Sitna i Sitańca 1434, 1442 i 1443.
Zdzichna, wdowa po Piotrze z Sitańca, w sporze o rozgraniczenie dóbr z Tomaszem Zamoyskim, zakończonym ugodą w 1447 r.
Córka Piotra i Zdzichny, Anna z Sitna 1464, żona Jakuba Snopkowskiego herbu Rawicz – wstępni króla Jana III Sobieskiego.
Syn Piotra, Jan z Sitańca 1473, z Horyszowa 1470, z Lewiec 1483. Syn Piotra, Jerzy z Sitańca 1473, Sitna i Udrycz 1476.
Nałęcze z Sitna fundowali kościół w Sitańcu pod wezwaniem św. Bartłomieja, przed 1485 r. Dominium Sitnickie, położone na północny-wschód od dzisiejszego Zamościa, obejmujące między innymi Sitno, Sitaniec, Horyszów, Udrycze, Łapiguz i Czołki, miało w XV w. (niedział) obszar co najmniej 5000 ha.
Marcin z Sitańca 1504, z Sitna, z Horyszowa. Synowie Marcina, Jan z Sitańca 1522 i Horyszowa 1529 oraz Piotr z Sitańca Sitański herbu Nałęcz 1552. Po Unii Lubelskiej, w okresie 1576-1584 przejście rodziny na Kresy (Wołyń, województwo kijowskie i Podole). 1552-1574/76 przyjęcie nazwiska Sitnicki/Sietnicki/Setnicki (por. Sitno 1583-->Gaje Sitnickie 1639, na Wołyniu koło Radziwiłłowa).
Wojciech Setnicki 1572/74, dworzanin Zygmunta Augusta. Bernard Sitnicki 1576, legat do poselstwa Iwana Groźnego. NN Sietnicki, w sporze z Krzysztofem Makarowiczem o majątek Andrzejówka nad Zdwiżem w kijowskiem 1613. NN Sietnicki, poległ w obronie Lwowa 1654. Andrzej Sietnicki, odznaczył się w bitwie z Tatarami Nuraddyna Sułtana pod Śniatynem 1675.
Stefan Sitnicki, elektor Augusta II Mocnego z ziemi liwskiej 1697.
Jan Sitnicki (zm. 1733), elektor Augusta II Mocnego 1697, sędzia skarbowy liwski 1682, generalny sędzia wojskowy koronny (1697) za buławy hetmana Stanisława Jana Jabłonowskiego, nabył za 7000 złotych polskich od Aleksandra Korczyńskiego wieś Kaczkówkę w kijowskiem 1708, założyciel linii kijowskiej Sitnickich.
Antoni Sitnicki, przeor klasztoru bazylianów lewkowskich 1732 (pow. owrucki).
Franciszek Sitnicki, poseł ziemi liwskiej, sędzia kapturowy, elektor Stanisława Augusta 1764.
Stanisław Sitnicki (zm. 1766), syn Jana, właściciel Kaczkówki 1733, żona Konstancja z Piotrowskich. Synowie Stanisława: Antoni, Stefan i Konstanty, sprzedają w roku 1789 Kaczkówkę hetmanowi Franciszkowi Ksaweremu Branickiemu za 21 000 złotych polskich. Sitniccy, Janiszówka, pow. taraszczański, kijowskie 1795 (spis).
Antoni Sitnicki, syn Antoniego i Teresy z Kaniewskich (h. Nałęcz), ur. w Cymbałówce na Podolu w roku 1778. Antoni Sitnicki z synami Antonim i Janem oraz synowcami Jakubem i Andrzejem, Woskodawińce, pow. machnowski, kijowskie 1795 (spis).
Jakub Sitnicki, syn Stefana i Marii z Kirkorów (h. własnego), wylegitymowany z herbem Tarnawa przed kijowskim zgromadzeniem szlacheckim 1818.
Jakub, Antoni, Jan i Andrzej, wylegitymowani i zatwierdzeni w szlachectwie z herbem Tarnawa przed kijowskim zgromadzeniem szlacheckim 1832 (dekret na podstawie prawa Gramoty Szlacheckiej Katarzyny Wielkiej z 1785 r.).
Jan Sitnicki (ur. 1803), z Julią z Kolnickich (h. Trąby) miał syna Tomasza (ur. 1827). Tomasz, z Franciszką Padlewską (h. Ślepowron) miał synów Piotra (ur. 1858) i Jana (ur. 1862).
Ród Sitnickich, w tym Tomasz, Franciszek oraz Ignacy, synowie Antoniego, zatwierdzony w dziedzicznym starożytnym szlachectwie dekretem Senatu Imperium Rosyjskiego (Departament Heroldii) z 25.07.1849 za Nr 4510 z wpisem do części VI księgi genealogicznej guberni kijowskiej.
Jan Si(e)tnicki, prezes magistratu miasta Lwowa 1848.
Tomasz Sitnicki (1806-1864) z Olimpią z Kułakowskich (h. Kościesza) miał synów Antoniego, Mikołaja i Oktawiana-Aleksandra.
Ignacy Sitnicki (ur. 1827) z Wiktorią z Dunajewskich (h. Sas) miał synów Antoniego, Dymitra, Stefana, Benedykta i Józefa oraz córki Mariannę i Adelę.
Franciszek Sitnicki (1838/40-1928), powstaniec 1863, żona Anna ze Stanisławskich. Syn Franciszka, Stefan Sitnicki z Woskodawiniec (1883-1938), sędzia pokoju, żona Helena z Metelskich.
Potwierdzenie dziedzicznego szlachectwa Sitnickich przy wpisach do ksiąg genealogicznych guberni kijowskiej w latach 1865-1905.
Ignacy (1919-1995), pułkownik artylerii, kombatant II Wojny Światowej, żołnierz Września, uczestnik operacji przełamania Wału Pomorskiego, Bitwy o Kołobrzeg i szturmu Berlina, doktor nauk ekonomicznych, Piotr, Stanisław (poległ 1942) i Zofia - dzieci Stefana Sitnickiego i Heleny Metelskiej.
Ks. Ambroży Si(e)tnicki, studiował w Koszycach, Lwowie i Przemyślu, teolog, w 1875 przyjął prawosławie, protojerej.
Mikołaj Sietnicki (1888-1937), absolwent Uniwersytetu w Petersburgu, profesor prawa Uniwersytetu w Harbinie, filozof, wybitny przedstawiciel kosmizmu rosyjskiego.
Wasyl Sitnicki, gen. artylerii, poległ w Sewastopolu 1944.
Sławomir Sitnicki, w Powstaniu Warszawskim, Pułk Baszta, Kompania B-3, strz. Bej, poległ 15.09.1944.
Bogdan Sitnicki, w Powstaniu Warszawskim, Pułk Waligóra, Kompania Krawiec, strz. Lech, poległ 15.09.1944.
Bolesław Sitnicki (1902-1999) ur. w Żytomierzu, syn Józefa i Heleny z Teterów, wnuk Kajetana powstańca 1863, kombatant Wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920, uczestnik Bitwy Warszawskiej, ułan 1-go Pułku Ułanów Krechowieckich, później 211 Pułku Ułanów Braci Dąbrowskich, studiował prawo na uniwersytetach we Lwowie i Warszawie, elew Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, sędzia Sądu Grodzkiego w Dubnie, więzień syberyjski, kombatant II Wojny Światowej, rotmistrz 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich, adwokat Izby Warszawskiej.
Na Mazowszu linia Sitnickich, idąca od Stefana elektora 1697, pozostająca przy herbie Nałęcz szlachta w ziemi liwskiej od roku 1682, Żelazów (1697-1963), Paprotki-Głogoły, pow. rypiński (1774), Brzozowica k. Dobrego (od roku 1873).
Eleonora Sitnicka za Maciejem Roguskim (1761).
Barbara Sitnicka za Janem Buchowieckim (1772).
Michał Sitnicki z Żelazowa za Rozalią Roguską (1766).
Walenty Sitnicki za Bogumiłą Zawadzką (1783).
Antoni Sitnicki za Petronelą Roguską (1804).
Jan Sitnicki z Barbarą Polkowską miał synów Władysława (1860) i Stanisława (1862) oraz córki Teklę, Emilię i Michalinę.
Józef Sitnicki z Górską miał syna Ignacego (1853).
Bronisław Sitnicki (1873-1963), ostatni właściciel części Żelazowa.
Stanisław Sitnicki (1924-2003), żołnierz Armii Krajowej, kombatant II Wojny Światowej, więzień syberyjski, właściciel Brzozowicy.
| 
|
[Źródła (wybór): Archiwum rodzinne Sitnickich, Volumina legum t. V i VII, Centralne Państwowe Archiwum Historyczne Ukrainy w Kijowie (f.481, spr. 286), Archiwum w Żytomierzu, Archiwum Historyczne w Petersburgu, spis wylegitymowanej Szlachty Prawobrzeżnej - Biała Cerkiew 2007, Księgi Genealogiczne Guberni Kijowskiej, urzędowy Spis Szlachty Guberni Kijowskiej 1906, herbarze, spisy elektorów i szlachty polskiej, zapiski sądowe lubelskie, kondukt pogrzebowy króla Zygmunta Augusta 1574, kronika poselstwa Iwana Groźnego do cesarza i na Sejm Rzeszy w Ratyzbonie roku 1576, prace prof. F. Piekosińskiego i dr. K. Sochaniewicza, publikacje Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie]
 Bronisław Sitnicki z Żelazowa (1873 - 1963) |  Mikołaj Sietnicki (1888-1937) filozof, sinolog, prawnik, profesor Uniwersytetu w Harbinie. |  Płk Ignacy Sitnicki z Woskodawiniec (1919 - 1995) artylerzysta, kombatant II Wojny Światowej (Sitnicki z Woskodawiniec) |
Spis Szlachty Guberni Kijowskiej z roku 1906
 |
Historia Rodu Gawareckich "Herbu Nałęcz" - Tadeusz Gawarecki, Kraków 2010
 Okładka publikacji dr T. Gawareckiego. |  Autor w stroju sarmackim w Muzeum Historycznym w Krakowie. |
|
Treść publikacji (w trzech plikach): część 1 - plik w formacie "PDF" - 3,7 MB część 2 - plik w formacie "PDF" - 1,0 MB część 3 - plik w formacie "PDF" - 2,0 MB |
Wspomnienia z zesłania - Mirosław Kęszycki
 Pierwsza strona wspomnień M. Kęszyckiego. |  Jedna ze stron opracowania M.Kęszyckiego. |
|
Treść publikacji: Plik w formacie "PDF" - 1,9 MB |